Από την Στέλλα Αυγουστάκη
Το πλέον τραγικό καλοκαίρι μετά το 2007 έμελλε να είναι το φετινό για την Ελλάδα με τον κλάδο του τουρισμού να δέχεται ένα ακόμα πλήγμα σε ένα ήδη μαρτυρικό καλοκαίρι.
Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε όλοι τις εξελίξεις αναφορικά με την πύρινη λαίλαπα που σκόρπισε θάνατο και στάχτη στην Αττική ενώ οι πιο ψύχραιμοι αναρωτιούνται πως θα βρει η επόμενη μέρα τις επιχειρησιακές δομές της χώρας.
Μπροστά φυσικά στον ανθρώπινο πόνο και στις τόσες ψυχές που βρήκαν τραγικό θάνατο η επόμενη μέρα με την έννοια της αλλαγής μάλλον θα αργήσει να ξημερώσει. Η σκληρή πραγματικότητα που συνοδεύει την απώλεια πέφτει σαν κεραυνός και στην κρατική αναλγησία αλλά και στα τραγικά λάθη που κάνει όλος ο κρατικός μηχανισμός αναφορικά με το θέμα του τουρισμού.
Αρκετές φορές μέσα από το παρόν βήμα έχω καταθέσει τις ενστάσεις μου σχετικά με την δύσκολη τουριστική περίοδο που περνάει η χώρα καθώς υπάρχει πρωτοφανής αδιαφορία και έλλειψη οργάνωσης σε πολλά και σοβαρά θέματα με αποτέλεσμα η χώρα μας να εκτίθεται ανεπανόρθωτα διεθνώς.
Τα λάθη που αποθαρρύνουν τους τουρίστες
Τα σκουπίδια στο Ιόνιο έχουν γίνει μόνιμη συντροφιά των τουριστών που ανίδεοι επέλεξαν τα νησιά μας για τις διακοπές τους. Τα έργα που κάνουν οι δήμοι σε πολυσύχναστους δρόμους του κέντρου αναγκάζοντας τους τουρίστες να περνάνε εμπόδια στην βόλτα τους, οι κλειστοί αρχαιολογικοί χώροι στο παρά πέντε φέρνουν τους τουρίστες σε απόγνωση. Δεν έφταναν όλα αυτά και ακόμα τόσα , ήρθε και η φωτιά που έκαψε μια από τις πιο δημοφιλείς παραθεριστικές περιοχές της Αθήνας .
Διάβαζα ένα άρθρο αναφορικά με την πολεοδομία της περιοχής στο Μάτι όπου ο γράφων κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η περιοχή από μόνη της ήταν ένα δυνητικό νεκροταφείο καθώς οι πολύ στενοί δρόμοι και η άκρατη οικοδόμηση είχαν αφήσει μόνο μια οδό διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου. Τον γνωστό δρόμο που εγκλωβίστηκαν και τελικά κάηκαν τα αυτοκίνητα.
Ένα άλλο κείμενο έκανε λόγο για τα στραβά μάτια που έκαναν όλες οι κυβερνήσεις πολλά χρόνια τώρα σε σχέση με την οικοδόμηση της περιοχής και τα κτήρια που ξεπετάγονταν με την «υπέροχη θέα στη θάλασσα» που έμελλε τελικά να γίνουν κενοτάφια ψυχών καθώς η οικοδόμηση τους στα σημεία αυτά εμπόδισαν τον κόσμο να διαφύγει στη θάλασσα.
Σε ένα άλλο ένας καθηγητής περιβαλλοντολογίας μιλούσε για το εύφλεκτο DNA των πεύκων, του «καταραμένου δέντρου» σύμφωνα με τους Ρωμαίους που όταν βρεθεί σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, σε συνδυασμό με την παρουσία ισχυρού ανέμου, αναφλέγεται μόνο του σαν άλλος φοίνικας ως μέρος της φυσικής του ανάπλασης. Τόνιζε μάλιστα ότι το μεσογειακό κλίμα ευνοεί την αναγέννηση των οικοσυστημάτων με τον τρόπο αυτό καθώς είναι μέρος τους κύκλου ζωής του.
Με τον τουρισμό τι γίνεται;
Το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε να εκδώσει οδηγία για τους Βρετανούς πολίτες που είναι στην Ελλάδα και να τους ενημερώσει επίσημα για την πορεία της πυρκαγιάς στη χώρα μας. Επίσης αρκετοί ξενοδόχοι προστάτευσαν την εικόνα της χώρας με το να ανοίξουν τα ξενοδοχεία τους για τους πυρόπληκτους ενώ όλη η Ελλάδα έγινε μια γροθιά εθελοντών. Στο «μετά» είμαστε όλοι για όλους και όλοι εκεί ο ένας για τον άλλο.
