Η επιστροφή της Ρετσίνας

Η ρετσίνα Μεσογείων, προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ) είναι ο πλέον παραδοσιακός οίνος του ελληνικού αμπελώνα και δείχνει να έχει επιστρέψει με ιδιαίτερη δυναμική. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ρετσίνα μαζί με τη βερντέα της Ζακύνθου υπάγονται στην κατηγορία «Οίνοι κατά παράδοση». Η ρετσίνα Μεσογείων, από το 1979, απέκτησε το δικαίωμα να φέρει και γεωγραφική ένδειξη καταγωγής, εντασσόμενη πλέον στην κατηγορία των οίνων ΠΓΕ. Βέβαια, κατά τη γνώμη μου, θα βοηθούσε περισσότερο αν η κατάταξη γινόταν με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά σε συνάρτηση με την καταγωγή. Για παράδειγμα, πώς μία premium ρετσίνα από τα Σπάτα μπορεί να ξεχωρίσει από μία απλή; Πέρα όμως από τα θέματα ταξινόμησης –που, όπως αναφέρουν οι οινοποιοί, χρήζουν αναθεώρησης– θα πρέπει να τονιστεί ότι η ρετσίνα είναι ένα απόλυτα ελληνικό προϊόν (δεν παράγεται πουθενά αλλού), και θα μπορούσε με τη σωστή υποστήριξη να εκτοξεύσει τις πωλήσεις της στις αγορές του εξωτερικού.

Η διαφορά της ρετσίνας από τα υπόλοιπα κρασιά εντοπίζεται στην προσθήκη φυσικής ρητίνης πεύκου κατά τη διάρκεια της ζύμωσης του μούστου, ο οποίος στην Αττική προέρχεται κυρίως από Σαββατιανό. Μετά το τέλος της ζύμωσης, το ρετσίνι αφαιρείται. Αυτή η σύντομη και σε ελεγχόμενες συνθήκες επαφή του μούστου με το ρετσίνι δίνει στο κρασί το χαρακτηριστικό βαλσαμικό άρωμα του πεύκου, αφήνοντας στην επίγευση τη γνωστή ανεπαίσθητη πικράδα.

Η ιστορικότητα του Αττικού αμπελώνα

Ο Αττικός αμπελώνας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από αρχαιολογικούς τόπους μείζονος ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας. Ο αμπελώνας της Αττικής υπερτερεί έναντι άλλων διάσημων περιοχών της Ευρώπης, γιατί βρίσκεται κυριολεκτικά δίπλα σε ιστορικές τοποθεσίες μεγάλου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στα πέριξ των Αθηνών. Το γεγονός αυτό είναι μεγαλειώδες, γιατί επιτρέπει στον επισκέπτη να βρεθεί στους χώρους όπου γεννήθηκαν η φιλοσοφία, η δημοκρατία και οι αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, ενώ παράλληλα του προσφέρεται η δυνατότητα για συνδυασμένη περιήγηση τουριστικού, γαστρονομικού και οινικού ενδιαφέροντος.

Οι δρόμοι του Αθηναϊκού Κρασιού

Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει πολύ σοβαρή προσπάθεια από τα πέντε οινοποιεία που αποτελούν τους Δρόμους του Κρασιού της Αθήνας (www.winesodathens.com), τα εικοσιπέντε οινοποιεία που σχηματίζουν την Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Αττικής – ΕΝ.Ο.Α.Α. (www.enoaa.gr), αλλά και στο Attica Wine & Food Experiences (www.awafe.gr), όπου ο οινόφιλος επισκέπτης μπορεί να βρει λίστα με τα επισκέψιμα οινοποιία και άλλες χρήσιμες πληροφορίες για γευσιγνωσίες και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.

Ματιές στο μέλλον του Αττικού αμπελώνα

Τα τελευταία χρόνια, ο Αττικός αμπελώνας και τα κρασιά που παράγει δείχνουν να έχουν μία σταθερά ανοδική πορεία διεθνώς. Σεβόμενοι την ιστορία και έχοντας μεράκι για αυτό που κάνουν, οι οινοπαραγωγοί της Αττικής πειραματίζονται με σύγχρονες μεθόδους, βελτιώνοντας συνεχώς το τελικό αποτέλεσμα. Με σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό και με τη χρήση υπερσύγχρονου εξοπλισμού βαδίζουν ολοταχώς προς την καθιέρωση των προϊόντων τους στις διεθνείς αγορές – τον μεγάλο στόχο του ελληνικού αμπελώνα.

Να σημειωθεί επίσης ότι πλέον στην Αττική υπάρχουν οινοπαραγωγοί τέταρτης γενιάς, στοιχείο που συμβάλλει στη διατήρηση της γνώσης και της οινικής παράδοσης της περιοχής. Σήμερα, το επώνυμο Σαββατιανό, το καμάρι της Αττικής, φιγουράρει στις λίστες των εστιατορίων και των wine bars της Αθήνας, της Ευρώπης, των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, ως βασική επιλογή του οινόφιλου κοινού.

Κλασικοί Και Μη Συνδυασμοί Για Το Τραπέζι

Μία καλή ρετσίνα στέκεται με άνεση απέναντι σε κάθε ελληνικό πιάτο μεζέδων, συνοδεύοντας από χταποδάκι και θαλασσινά μέχρι αρνίσια παϊδάκια στα κάρβουνα, ενώ τα βγάζει πέρα και με δύσκολες γεύσεις, όπως τον ταραμά, τη σκορδαλιά, την τυροκαυτερή ή το μπουγιουρντί. Υπάρχουν όμως και μοντέρνες ρετσίνες που συνθέτουν ένα διαφορετικό προφίλ από αυτό της κλασικής σχολής. Διαθέτουν κομψότητα, σε σημείο που μπορεί να τις απολαύσει κανείς ακόμα και σαν απεριτίφ, ενώ άνετα μπορούν να σταθούν δίπλα σε πιάτα υψηλής γαστρονομίας. Η ποσότητα της ρητίνης που προστίθεται στον όγκο του κρασιού είναι τόσο μικρή, ώστε όχι μόνο δεν σκεπάζει τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της ποικιλίας, αλλά συμβάλλει στη γεύση διακριτικά με τέτοιο τρόπο, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι νόστιμο, δροσιστικό, με δική του ιδιαίτερη ταυτότητα και χαρακτήρα.
Να τονιστεί εδώ ότι γνωστό οινοποιείο των Μεσογείων οινοποιεί τη ρετσίνα σε αφρώδη μορφή και μάλιστα με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως της σαμπάνιας (δεύτερη ζύμωση στη φιάλη). Με λίγα λόγια, ενώ ιστορικά η ρετσίνα υπήρξε για δεκαετίες το χύμα κρασί της ταβέρνας, σήμερα η μοντέρνα επώνυμη ρετσίνα μπορεί να συνοδεύσει με αξιώσεις ένα επίσημο δείπνο και να κάνει τη διαφορά.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλούμε εισάγετε το σχόλιο σας
Παρακαλούμε εισάγετε το όνομά σας