ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ – ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΑΞΙΕΣ
Γιατί λοιπόν οι millennials τίθενται στο επίκεντρο των συζητήσεων για τη συνεισφορά τους στη γαστρονομία; Το ερώτημα κλήθηκαν να απαντήσουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι.
Ο Γρηγόρης Κίκης εξηγεί: «Κάθε γενιά βάζει το λιθαράκι της και εξελίσσει με τον δικό της τρόπο αυτό που ονομάζουμε γαστρονομία. Προσωπικά, ως νέος μάγειρας, μέλημά μου είναι να φέρω πιο κοντά τη μαγειρική κοινότητα. Να αρχίσει να λειτουργεί περισσότερο ομαδικά και λιγότερο ανταγωνιστικά. Να δούμε αυτή την προσπάθεια σαν κάτι συλλογικό, να δημιουργήσουμε σχέσεις, να γίνουμε οικογένεια και με αυτόν τον τρόπο να προσπαθήσουμε να ανεβάσουμε το επίπεδο. Νομίζω ότι μόνο μέσα από την αλληλεγγύη και την ομαδικότητα θα καταφέρουμε να εξελίξουμε τη γαστρονομία, με απώτερο σκοπό να αναδείξουμε στο εξωτερικό τα ελληνικά προϊόντα και την ελληνική γαστρονομία. Να δώσουμε στον κόσμο συνταγές που έχουν χαθεί με το πέρασμα των χρόνων. Να τις επανεντάξουμε στην κουζίνα μας και να τις εξελίξουμε. Θεωρώ πως πάντα υπάρχει δυνατότητα να παντρέψεις το παραδοσιακό με το σύγχρονο και το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό».
Ο Δημήτρης Κότσαλης επικεντρώνεται στο zero waste, μια νέα τάση που απασχολεί το σύνολο της κοινωνίας διεθνώς. Όπως λέει σχετικά με το θέμα: «Πιο ολοκληρωμένη διαχείριση πρώτων υλών, όπως είναι η φιλοσοφία του zero waste, που βοηθά στη μικρότερη κατανάλωση πόρων, η οποία κατά συνέπεια αφήνει μικρότερο αποτύπωμα στο περιβάλλον». Επιβεβαιώνοντας τον συνάδελφό του, ο Χάρης Ζευγούλης ενισχύει την άνοδο της τάσης για ορθή επιλογή και χρήση πρώτων υλών, με ενσυναίσθηση όπως επισημαίνει.
“Η τοπικότητα και η δημιουργικότητα είναι τα στοιχεία που αποτελούν προτεραιότητα, όπως και ο συνδυασμός φαγητού-κρασιού.”
Για την αντιμετώπιση της παράδοσης με διαφορετικό τρόπο κάνει λόγο ο Μανόλης Στήθος λέγοντας: «Εμπειρίες από μεγάλες κουζίνες, μια νέα ματιά στην παράδοσή μας, δίψα για ανάδειξη των ελληνικών προϊόντων, μοντέρνες τεχνικές και φρέσκες ιδέες είναι μερικά από τα στοιχεία που έχουμε ήδη προσθέσει στη σύγχρονη γαστρονομία της χώρας». Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η «διάθεση» της Ερασμίας Μπαλάσκα, τονίζοντας την αξία της επιστροφής στην παράδοση, αφού θεωρεί ότι ενώ όλα ξεκίνησαν από εκεί, στη συνέχεια υπήρξαν αποκλίσεις. Και προσθέτει: «Τώρα, μέσα από παλιές παραδοσιακές συνταγές, δημιουργούνται νέες ιδέες που στέκονται και σε εστιατόρια με αστέρι Michelin».
Η τοπικότητα και η δημιουργικότητα είναι τα στοιχεία που και για την Κυριακή Φωτοπούλου αποτελούν προτεραιότητα, όπως και ο συνδυασμός φαγητού κρασιού που για την ίδια έχει ξεκινήσει να ανθίζει τα τελευταία χρόνια. Κοινό τόπο δείχνουν να έχουν τόσο ο Αλέξανδρος Συνγκιρίδης όσο και ο Μιχάλης Χατζηκαλημέρης. Για τον δεύτερο, μεγάλη αγάπη αποτελεί η ελληνική γαστρονομία και ιδιαίτερα η ζαχαροπλαστική, θέτοντας ως στόχο να παρουσιάζει παραδοσιακά πιάτα με μια μοντέρνα οπτική. Ο Αλέξανδρος Συνγκιρίδης μιλά για «Αληθινές συνταγές» τις οποίες ορίζει ως: «Συνταγές που τις δοκιμάζουμε εμείς ως επαγγελματίες και έπειτα τις επικοινωνούμε. Επίσης, επικροτεί την απλότητα των συνταγών σε υλικά. Παρακολουθώ και με πολύ μεγάλη μου χαρά, εδώ και μερικά χρόνια, ένα πάντρεμα της παραδοσιακής κουζίνας με σύγχρονες επιρροές (infuse), είτε από μεριάς υλικών είτε λόγω του καινοτόμου τρόπου μαγειρέματος. Μια τάση που έχει εδραιωθεί όχι μόνο στις μεσογειακές χώρες αλλά και στις βορειοευρωπαϊκές, όπου το παρατήρησα να εμφανίζεται τα τελευταία 5 χρόνια».
Για τον Αντώνη Σελέκο, ο στόχος συνδέεται με τον συνεχή πειραματισμό καθώς όπως αναφέρει «η τόλμη για νέα πράγματα είναι η ουσιαστική συμβολή στο μέλλον του κλάδου».
ΤΟ «ΖΕΣΤΟ» ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ
Για κάθε νεοεισερχόμενο σε οποιοδήποτε κλάδο, οι πιθανότητες να τύχει θερμής υποδοχής είναι ακριβώς ίσες με το να τύχει κακής.
Ο Μανόλης Στήθος περιγράφει τη διαδικασία του καλωσορίσματος: «Σίγουρα, όταν είσαι πιο νέος, δύσκολα κάποιοι μπορούν να δεχτούν ή να αποδεχτούν αυτό που βλέπουν από εσένα και δείχνουν μια διστακτικότητα. Ίσως ορισμένες φορές, οι πιο έμπειροι συνάδελφοι να μην είναι σε θέση ή να μη θέλουν να αποδεχτούν ότι τα πράγματα εξελίσσονται και μάλιστα προς το καλύτερο κατά τη γνώμη μου». Τόσο η Ερασμία Μπαλάσκα όσο και η Κυριακή Φωτοπούλου θυμούνται τις αρχές αλλά και τη συνέχεια της επαγγελματικής τους διαδρομής με ενθουσιασμό, καθώς είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν με ανθρώπους που επιθυμούσαν και να εξελιχθούν και να αποκομίσουν γνώσεις.
Ο Γρηγόρης Κίκης αφηγείται την αρχή της δικής του ιστορίας με θετική διάθεση: «Προσωπικά, δεν αντιμετώπισα ποτέ κανένα πρόβλημα ή κάποια παράξενη συμπεριφορά από συναδέλφους. Δεν ένιωσα ποτέ ότι με βλέπουν ανταγωνιστικά και νιώθω ότι η μαγειρική κοινότητα με αγκάλιασε από την αρχή της διαδρομής μου. Βέβαια, πρέπει να δώσεις και να αποδείξεις πράγματα για να γίνεις αποδεκτός σε έναν τόσο σκληρό χώρο. Εκτός του ότι μπορώ να μαγειρέψω καλά, έτσι ελπίζω τουλάχιστον, απέδειξα ότι μπορώ να σταθώ ως συνάδελφος δίπλα στους άλλους. Να λειτουργήσω σωστά μέσα σε μια ομάδα, που είναι πολύ σημαντικό. Το αποτέλεσμα είναι ομαδικό, αν κάτι δεν λειτουργεί σωστά μέσα στην κουζίνα, στο τέλος αυτό φαίνεται. Στέκομαι σε όλους με αγάπη και αφοσίωση και έχω στηρίξει αρκετούς μάγειρες στο ξεκίνημά τους. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να μοιραστώ τη γνώση μου, την εμπειρία μου, αντιθέτως είναι κάτι το οποίο επιδιώκω. Με αυτόν τον τρόπο, βοηθάς τους ανθρώπους γύρω σου να μάθουν κάτι και να εξελιχθούν. Πάντα ένιωθα ευπρόσδεκτος και πάντα προσπαθώ να κάνω τους άλλους να νιώθουν το ίδιο. Είναι θέμα χαρακτήρα δεν έχει να κάνει με το πόσο καλός μάγειρας είσαι. Μου αρέσει να μοιράζομαι ιδέες και εμπειρίες και να αναπτύσσω φιλικές σχέσεις με ανθρώπους που κάνουν το ίδιο επάγγελμα με εμένα. Εξάλλου, η μαγειρική είναι η καθημερινότητά μας. Αμέτρητες ώρες είμαστε σε μια κουζίνα, νομίζω είναι αναπόφευκτο να δημιουργήσεις φιλίες στον χώρο και καμιά φορά ακόμα και σχέσεις ζωής». Το ίδιο καλή ήταν και η «είσοδος» του Δημήτρη Κότσαλη στον μαγειρικό κόσμο: «Όπως συμβαίνει σε όλους τους εργασιακούς χώρους, έτσι και σε μια κουζίνα, οι σχέσεις και οι ισορροπίες εναλλάσσονται ανάλογα με τους ρυθμούς και την πίεση κάθε επιχείρησης. Σε γενικές γραμμές, έχω νιώσει ευπρόσδεκτος και μάλιστα έχω δεχτεί βοήθεια και καθοδήγηση από πιο έμπειρους από εμένα συναδέλφους».
“ Η μαγειρική κοινότητα είναι έτοιμη να δεχτεί νέες ιδέες και προσθήκες στην γκάμα της, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια.”
Την αλλαγή στον τρόπο σκέψης αναδεικνύει ως σημαντικότερο στοιχείο του σήμερα ο Στέφανος Ρίζος: «Η μαγειρική κοινότητα είναι έτοιμη να δεχτεί νέες ιδέες και προσθήκες στην γκάμα της, ευπρόσδεκτα και χωρίς δισταγμό, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια».
Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, ο Αντώνης Σελέκος χαρακτηρίζει μέντορες τους επαγγελματίες με τους οποίους συνεργάστηκε στα πρώτα του βήματα. Και προσθέτει: «Προσωπικά, νιώθω ιδιαίτερα “ευλογημένος”. Μου έχουν σταθεί ως μέντορες έμπειροι συνάδελφοι και αυτή είναι μεγάλη κληρονομιά για εμένα». Τον παράγοντα τύχη αναφέρει και ο Μιχάλης Χατζηκαλημέρης στα πρώτα του βήματα γιατί: «στον επαγγελματικό μου δρόμο συνάντησα ανθρώπους που πίστεψαν σε εμένα και μου έδωσαν τον χρόνο και τον χώρο να εκφραστώ».
Ο Χάρης Ζευγούλης τονίζει, δηλώνοντας: « Όλα αρχίζουν και τελειώνουν από το πόσο αγαπάς αυτή τη δουλειά. Η νέα γενιά έχει μόνο να προσθέσει στη βάση που έχει ήδη προσφέρει η μαγειρική κοινότητα. Θεωρώ πως αυτό είναι αντιληπτό από όλους».
Την αξία του εργασιακού περιβάλλοντος σε συνδυασμό με τους συνεργάτες περιγράφει ο Αλέξανδρος Συνγκιρίδης: «Πόσο σημαντικό να ξυπνάς το πρωί και να έχεις τη διάθεση να εργαστείς;! Η Miele Hellas για μένα βρίσκεται στο Τop3 καλύτερου εργασιακού περιβάλλοντος που έχω εργαστεί! Έχω τη χαρά να ανήκω στην ομάδα του Marketing, μια καταπληκτική ομάδα που με στηρίζει και τους στηρίζω. Έχουμε αναπτύξει μεταξύ μας κώδικες επικοινωνίας, όπου με ένα βλέμμα ή μια λέξη καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Πόσο όμορφο, σημαντικό και πραγματικά σπάνιο να συμβεί σε ένα εργασιακό περιβάλλον!»
